Een leuke dinsdag met een akelig einde

Zo, na de halve dag al zonder stroom gezeten te hebben doet alles het nu toch weer, ook het internet. Tijd voor een nieuw verhaal.

Dinsdag was de laatste vrije dag voor Jos en Anja, vanaf 1 mei zijn ze ook op dinsdagen weer open. In de ochtend zijn we met z'n vieren naar kennissen van hen geweest. Dit echtpaar uit Engeland woont als beheerder op een enorm landhuis/kasteel hier in de buurt en gaf ons een rondleiding. Alles was mooi gerestaureerd en in historische staat teruggebracht, tot en met de inrichting toe. Erg mooi om te zien.
's Middags wilde Jos graag wat achterstallig onderhoud doen, en dus zijn wij met Anja naar Château de Mauvezin geweest, een fort uit de Middeleeuwen. Anja was er nog nooit geweest, hoewel het hier niet heel ver vandaag is, en ze wilde het graag eens zien.
Vervolgens zijn we naar de Gauffre d'Esparros gegaan, een grot met bijzondere kristallen en indrukwekkende druipsteenformaties. Helaas mochten we in de grot geen foto's maken, het was echt schitterend!

Terug naar huis ging het mis. We waren er bijna, nog zo'n drie kilometer te gaan. We reden door het dorpje Lalanne Arqué toen er opeens een auto van links kwam met een behoorlijke snelheid. Kennelijk heeft de bestuurster ons niet gezien want ze boorde zich, schijnbaar zonder vaart te minderen, recht in de zijkant van onze auto.
Toen we stil stonden dacht ik: 'Hee, ik leef nog...'
Gelukkig was er niemand ernstig gewond, wel veel schade. En we waren natuurlijk vreselijk geschrokken. We hebben eerst Jos gebeld, die is meteen gekomen, en toen de gendarmerie. Gelukkig duurde het niet lang voordat die er waren, en het was ze ook meteen duidelijk wat er gebeurd was en dat het niet onze fout was. Formulieren invullen, vragen beantwoorden, de bestuursters blazen etc.
Al met al een nare situatie. Ik ben ergens tegenaan geslagen en heb een bescheiden snee en flinke bult op mijn hoofd. Nienke heeft een enorme blauwe plek waar het portier tegen haar been is geslagen, en we hebben allebei spierpijn. Anja zat aan de andere kant van de auto, die mankeert gelukkig niks.
Anja verzekerde ons dat auto's maar blik zijn en dat het iedereen had kunnen overkomen, en Jos wil ons zijn auto wel geven en dan zelf een nieuwe kopen :-). Maar we balen natuurlijk ontzettend.
Gelukkig is Jos achtentwintig jaar automonteur geweest, en hij denkt dat hij de auto mogelijk nog wel weer aan de gang kan krijgen. Maar het is voorlopig afgelopen met onze tripjes...