Verslag van de reis (deel 2)
Door: tessahoutman
Blijf op de hoogte en volg Tessa
28 November 2011 | Nieuw Zeeland, Masterton
25-11-11 (vervolg)
Nou het eten was inderdaad gratis. Relaxed hoor. Ben nu in LA, heb nog vier uur tot de volgende vlucht. Zonet ingecheckt bij Air New Zealand. Nu zit ik even lekker bij Café Route 66, te smullen van nachos met tomaat, olijven, kaas, sour cream en jalapeños (Mexicaanse pepers). Die laatste heb ik laten liggen, nog steeds te heet voor mij :). Maar het is een goed teken dat mijn maag zo goed meewerkt. Niet al teveel last van stress dus.
27-11-11
Zojuist in Auckland geland. Vanwege tijdverschil en datumgrens heb ik 26 november overgeslagen. Nu in de wacht voor Wellington. Ik had weliswaar geen stoel bij de nooduitgang, maar Air New Zealand blijkt redelijk wat beenruimte te hebben. Ik had nog gevraagd naar upgrades naar business class, maar 600 dollar was me wat te gortig... Na de avondmaaltijd gingen de lichten uit en heb ik een melatoninetabletje genomen (bedankt Mariëtte!). Aardig geslapen maar heb nu wel een beetje een stijve nek. Ik had geen flauw idee hoever we waren toen ik wakker werd, maar het moet aardig snel gegaan zijn, want toen ik nog ongeveer twee uren vliegen verwachtte riep de gezagvoerder om dat we ons moesten voorbereiden op de landing :). Ik had niet heel veel tijd voor de transfer, maar Nieuw-Zeeland is niet zo paranoïde als de VS dus het ging allemaal wat makkelijker en wat sneller en wat minder grimmig. Toen bleek ik toch nog mijn ruimbagage te moeten ophalen omdat ik van de international naar de domestic terminal moest. Dus met bagage naar de terminal gelopen, had geen zin en geen tijd om op de shuttle te wachten. En ik wilde ook wel even de benen strekken. Het was een kleine tien minuten lopen. Gelukkig had ik al een boarding pass en hoefde ik de bagage alleen maar af te geven. Daarna bij de toiletten nog gauw even een beetje opgefrist, en nu maar weer wachten...
...
Ook de vlucht naar Wellington verliep zeer voorspoedig, en nu lig ik bij John & Anneke Kloeg, mijn gastheer en -vrouw, op bed dit te schrijven. Net even wat gegeten en nu even rusten. Proberen niet te slapen om vanavond meteen in het ritme mee te kunnen. Rosalie, de schoondochter van John & Anneke, heeft me van het vliegveld gehaald. Het ging precies zoals ik sommigen al voorspeld had: ik keek zoekend om me heen, zag haar kijken, ging op haar af, 'Tessa?' en toen was het klaar :). Het was nog ongeveer anderhalf uur rijden van Wellington naar Masterton, een prachtige route over een berg (hier noemen ze het een heuvel) en toen door het erachter liggende dal. Het deed me denken aan het Noorse landschap.
Nieuw-Zeeland is ook meteen weer leuk. Een land dat duidelijk trots is op de eigen cultuur. Zo staan op het vliegveld veel dingen naast in het Engels ook in het Maori aangegeven. WELCOME IN NEW ZEALAND! - HAERE MAI KI AOTEAROA! Er is ook veel Maori kunst en symboliek verwerkt in schilderwerk en architectuur op het vliegveld, maar bijvoorbeeld ook in de kleding van het cabinepersoneel van Air New Zealand. Gaaf. En rugby is hier zo onwijs populair, dat Air New Zealand vliegtuigen heeft (ik zag ze in Auckland) die helemaal zwart en donkergrijs zijn, met op het achterstuk en de staart een 'Silver Fern' (nationaal embleem) in wit. Dit naar het nationale rugbyteam, de 'All Blacks'. En dan ook nog de tekst 'Crazy About Rugby' met grote letters op de zijkant! En op alles wat geserveerd werd op de binnenlandse vlucht vond ik All Blacks. Het theebekertje was zwart, met een foto van één van de spelers. Het chipszakje was zwart, met de tekst Crazy About Rugby. En dan denken wij dat Nederland op z'n kop staat met voetbal...:D
Wel, tot zover het REISverslag. De komende tijd kunnen jullie via deze site ook van mijn verdere belevenissen op de hoogte blijven.
SWEET AS! ;)
Nou het eten was inderdaad gratis. Relaxed hoor. Ben nu in LA, heb nog vier uur tot de volgende vlucht. Zonet ingecheckt bij Air New Zealand. Nu zit ik even lekker bij Café Route 66, te smullen van nachos met tomaat, olijven, kaas, sour cream en jalapeños (Mexicaanse pepers). Die laatste heb ik laten liggen, nog steeds te heet voor mij :). Maar het is een goed teken dat mijn maag zo goed meewerkt. Niet al teveel last van stress dus.
27-11-11
Zojuist in Auckland geland. Vanwege tijdverschil en datumgrens heb ik 26 november overgeslagen. Nu in de wacht voor Wellington. Ik had weliswaar geen stoel bij de nooduitgang, maar Air New Zealand blijkt redelijk wat beenruimte te hebben. Ik had nog gevraagd naar upgrades naar business class, maar 600 dollar was me wat te gortig... Na de avondmaaltijd gingen de lichten uit en heb ik een melatoninetabletje genomen (bedankt Mariëtte!). Aardig geslapen maar heb nu wel een beetje een stijve nek. Ik had geen flauw idee hoever we waren toen ik wakker werd, maar het moet aardig snel gegaan zijn, want toen ik nog ongeveer twee uren vliegen verwachtte riep de gezagvoerder om dat we ons moesten voorbereiden op de landing :). Ik had niet heel veel tijd voor de transfer, maar Nieuw-Zeeland is niet zo paranoïde als de VS dus het ging allemaal wat makkelijker en wat sneller en wat minder grimmig. Toen bleek ik toch nog mijn ruimbagage te moeten ophalen omdat ik van de international naar de domestic terminal moest. Dus met bagage naar de terminal gelopen, had geen zin en geen tijd om op de shuttle te wachten. En ik wilde ook wel even de benen strekken. Het was een kleine tien minuten lopen. Gelukkig had ik al een boarding pass en hoefde ik de bagage alleen maar af te geven. Daarna bij de toiletten nog gauw even een beetje opgefrist, en nu maar weer wachten...
...
Ook de vlucht naar Wellington verliep zeer voorspoedig, en nu lig ik bij John & Anneke Kloeg, mijn gastheer en -vrouw, op bed dit te schrijven. Net even wat gegeten en nu even rusten. Proberen niet te slapen om vanavond meteen in het ritme mee te kunnen. Rosalie, de schoondochter van John & Anneke, heeft me van het vliegveld gehaald. Het ging precies zoals ik sommigen al voorspeld had: ik keek zoekend om me heen, zag haar kijken, ging op haar af, 'Tessa?' en toen was het klaar :). Het was nog ongeveer anderhalf uur rijden van Wellington naar Masterton, een prachtige route over een berg (hier noemen ze het een heuvel) en toen door het erachter liggende dal. Het deed me denken aan het Noorse landschap.
Nieuw-Zeeland is ook meteen weer leuk. Een land dat duidelijk trots is op de eigen cultuur. Zo staan op het vliegveld veel dingen naast in het Engels ook in het Maori aangegeven. WELCOME IN NEW ZEALAND! - HAERE MAI KI AOTEAROA! Er is ook veel Maori kunst en symboliek verwerkt in schilderwerk en architectuur op het vliegveld, maar bijvoorbeeld ook in de kleding van het cabinepersoneel van Air New Zealand. Gaaf. En rugby is hier zo onwijs populair, dat Air New Zealand vliegtuigen heeft (ik zag ze in Auckland) die helemaal zwart en donkergrijs zijn, met op het achterstuk en de staart een 'Silver Fern' (nationaal embleem) in wit. Dit naar het nationale rugbyteam, de 'All Blacks'. En dan ook nog de tekst 'Crazy About Rugby' met grote letters op de zijkant! En op alles wat geserveerd werd op de binnenlandse vlucht vond ik All Blacks. Het theebekertje was zwart, met een foto van één van de spelers. Het chipszakje was zwart, met de tekst Crazy About Rugby. En dan denken wij dat Nederland op z'n kop staat met voetbal...:D
Wel, tot zover het REISverslag. De komende tijd kunnen jullie via deze site ook van mijn verdere belevenissen op de hoogte blijven.
SWEET AS! ;)
-
28 November 2011 - 11:58
Heit:
Geweldig om zo te lezen over je reis; het lijkt wel of je toch een beetje 'thuiskomt'. Maar ja, NZ was al een beetje bekend. 't Kan raar lopen op de aardbol: eerst liep je qua tijd 5 uur achter op ons en nu loop je 12 uur voor. Zo op de foto te zien heb je een leuke slaapkamer en - geneer je niet - na 30 uur reizen mag je er best zo uitzien... -
28 November 2011 - 12:18
Ard En Mariette Vreugdenhil:
Hoi Tessa,
Het klinkt goed! Veel plezier met je werk, daar.
En we zien hier weer naar je uit, straks :)
De jongens waren erg onder de indruk van je reis, het tijdverschil en dat je een dag overgeslagen hebt. Daar hebben ze een hele tijd over gediscussieerd!
Groetjes van ons -
28 November 2011 - 21:00
:
Cool! Leuk om zo te lezen hoe de reis verlopen is! Toch iets uitgebreider dan een sms;) Tot snel! -
28 November 2011 - 21:21
Anja De Boer:
HOi Tessa,
wat een reis zeg! Van het ene vliegtuig in het andere en dan ook nog een dag overslaan. We gaan je volgen en wensen je toe dat je in NZ je plekje vindt, want daar zit je zo ondertussen best wel op te wachten. Veel plezier en groetjes van Herman en Anja. -
29 November 2011 - 03:14
Stijnie:
Tjonge,jonge, wat een reis, hè! Wat een belevenis! Fijn dat je veilig aangekomen bent! Heel leuk dat je ons hebt laten meegenieten van de reis.
We blijven je volgen ;) en zijn er heel benieuwd naar wat voor lekker dingen je gaat maken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
